Jeszcze tydzień temu moje włosy były bardzo długie - najdłuższe w moim życiu. Za wszelką cenę chciałam je mieć jak najdłuższe. Pisałam jednak w ostatnim wpisie, że dojrzałam do tego, aby sucharki po prostu ściąć, a dzisiaj zrobiłam to po raz kolejny. Tylko dlatego, aby pozbyć się przerzedzeń i na prawdę zacząć zapuszczanie :)

lewa - przed, prawa - po

Tutaj jednak włosy są już opatulone serum od Mariona z olejkiem arganowym. Chciałam Wam pokazać jak moje włosy zareagowały na olej z nasion chia jeszcze przed cięciem. O ile zaraz po przeczesaniu ich wyglądały na prawdę zjawiskowo, tak po przerzuceniu ich na plecy pokazały troszeczkę suchości. Mimo wszystko jestem zadowolona z działania oleju :) Trzymałam go na mokrych włosach przez około godzinę, a potem umyłam włosy szamponem do włosów cienkich Baikal Herbals (różowy) i nie nakładałam potem już nic.

Uf... W końcu dojrzałam do decyzji, że najlepiej uciąć wszystkie zniszczenia naraz, cieszyć się grubymi końcami i brakiem prześwitów zamiast hodować te nieszczęsne strączki i się dołować. Bo tak na prawdę dopiero po ścięciu tego rozjaśnionego, przerzedzonego cholerstwa czuję prawdziwą ulgę, która mi ogromnie ciążyła. Ta ciężkość została dopiero odkryta po cięciu... Czuję się zupełnie inaczej. Do podjęcia takiej decyzji wystarczyło mi tylko 36 minut i zdjęcia po ostatnim myciu (nałożyłam za dużo maski Sylveco).


Wyraźnie widać linię, gdzie powinnam ciąć. Wstyd mi, że doprowadziłam włosy do takiego stanu. Ale teraz jest tylko lepiej, same zobaczcie :) Włosów, tak na marginesie, nie prostowałam! Dałam po prostu na tyle dużo maski Sylveco, że po rozczesaniu szczotką z włosiem dzika się wyprostowały :) I nawet po nocnym koczku nadal są proste, co zobaczycie na ostatnim zdjęciu. Coś czuję, że falowłosą zostanę już tylko w sercu, nie na zewnątrz :D

Potem poprawiłam jeszcze leciutko, bo się okazało, że mój tato źle przyciął (tak, tato dzisiaj był moim fryzjerem :D). Z resztą widać na samym środku taki mały ogonek :) Poniżej włosy już z dzisiaj zabezpieczone nowo kupionym serum od Mariona :) Ciekawi mnie jak maleństwa będą się układały po myciu, mam nadzieję, że będą równie pięknie wyglądały jak teraz.


Obecna długość moich pasm to tylko 73 cm (mierząc od czoła). W tej chwili są one dla mnie bardzo krótkie, ale i dużo prostsze w "obsłudze". Uwielbiam je teraz w wersji prostej i chętnie nosiłabym je tak cały czas. Zobaczymy co to będzie :)

Wiecie, że po raz pierwszy weszłam do Yves Rocher w styczniu tego roku? I już z marszu mam jednego ulubieńca w postaci szamponu, o którym napiszę pewnie za niecały miesiąc? Mam nadzieję, że nim pozostanie na dłużej, bo jest na prawdę fajnym kosmetykiem, który się po prostu sprawdza przy wysuszonej skórze głowy (pozdrawiam tutaj wcierkę skrzypową z Barwy na alkoholu). Tusz, który widzicie na zdjęciu ma, lub miało, pewnie większość kobiet, które robią zakupy we wcześniej wspomnianym sklepie, ale mimo to chciałabym dodać coś od siebie.

Kiedy założyłam kartę w Yves Rocher zdziwiłam się, że dostałam od pań tak mnóstwo kuponów rabatowych i próbek (gdzie w innych drogeriach raczej się nic nie dostaje...). Na jednym z nich była promocja, której nie mogłam się oprzeć, jak zwykle z resztą. Brzmiała tak: zrób jakiekolwiek zakupy, dostaniesz tusz wart 49 zł za 1gr.

I takim oto sposobem przy następnych zakupach wzięłam tusz (który swoją drogą miał zabezpieczenie w postaci plastikowej folii) do domu. Wybrałam brązowy (02 Brun) co by poszerzyć moją bardzo skromną kolekcję tuszy o tym kolorze. Zaraz po dotarciu do domu nie mogłam nie użyć tuszu.

Zmyłam poprzedni, nałożyłam nowy... i się chyba zakochałam. Kolor na prawdę piękny i głęboki idealnie pasujący do moich tęczówek. Dla mnie mogliby produkować tylko ten kolor :)

I o ile tusz na samym początku był idealny w konsystencji tak po trzech tygodniach... zgęstniał. Zgęstniał na tyle, że wystarczy mi jedna warstwa do pokrycia rzęs, co na samym początku stosowania było niemożliwe... No po prostu niech to trafi szlag.

Przy pierwszych użyciach musiałam nałożyć dwie, aby efekt był widoczny jak na zdjęciach. Na nich jest tylko jedna warstwa, właśnie z dzisiaj, kiedy tusz jest gęsty. Natomiast szczoteczka, o której piszę dopiero teraz, jest na prawdę w porządku. Nie jest giętka, całkiem duża, ale nie na tyle bym sobie nie poradziła z najmniejszymi rzęskami. Zwłaszcza na końcówce zbiera zbyt dużo tuszu, ale na włoskach w ilości całkiem przyzwoitej.

Samo noszenie tego tuszu na rzęsach jest przyjemne, ale tylko wtedy gdy nie uronię żadnej łzy. Jeśli coś się takiego zdarzy automatycznie mnie szczypią oczy i uwierzcie mi, że muszę zmyć wszystko co jest w obrębie oczu, bo inaczej nie przestanę łzawić. Nie kruszy się w ogóle nawet jak zgęstniał, póki co grudek też nie ma jakichś szczególnie rzucających się w oczy. Rzadko kiedy skleja rzęsy, wydłuża i pogrubia na prawdę cudownie i robi na moich włoskach efekt wow kiedy się postaram z nakładaniem. Zmyć go łatwo zarówno olejem (co bardzo często robię) jak i płynem do demakijażu.

Warto szukać tego tuszu na promocji, a nie kupować go w regularnej cenie, bo po prostu się nie opłaca. Dla mnie zbyt szybko wysycha i chętnie bym go kupiła, gdyby jednak trzymał się dłużej. Ponoć bardzo często można go spotkać na promocji, gdzie cena wynosi tylko 20 zł, lub po prostu dostać jako dodatek przy zakupach internetowych, czego Wam życzę :)

***

Końcem grudnia udało mi się zdobyć upragnione praktyki w pobliskiej aptece (swoją drogą to była 10 apteka, w której pytałam o możliwość ich odbycia!). Niezwykle miły pan kierownik (pozdrawiam) kiedy zadzwonił do mnie z wiadomością, że mam się stawić w pierwszy poniedziałek stycznia w aptece, byłam tak niesamowicie szczęśliwa, że bez stresu pojechałam na przekłuwanie skóry pod obojczykami (kto śledzi mojego instagrama ten wie :D).

W niedzielę przed pierwszym dniem byłam zarówno niesamowicie szczęśliwa jak i przerażona. Im bliżej było godziny 9 rano, tym mój mózg bardziej świrował i wymyślał najgorsze scenariusze.


Weszłam do apteki kilka minut przed 9, akurat był wtedy pan kierownik, więc troszkę było mi lżej na sercu. Po przejściu całej apteki wprost do jego biura byłam oczarowana niesamowicie dużą ilością różnorodnych leków.


Po krótkiej rozmowie wszystko wyszło na jaw. Fartuch mam mieć swój, a i przydałyby się jakieś buty na zmianę. I o ile o fartuchu nie pomyślałam, tak butów na zmianę zwyczajnie zapomniałam.


Pokazano mi szafkę, gdzie mogę zostawić rzeczy. Potem poszłam do kuchni razem z kierownikiem i wręczył mi na prawdę sporo recept, które miałam posegregować według określonego schematu. Po kilku minutach przyszła do mnie koleżanka, która również jest na praktykach i... na dodatek z mojej szkoły, tylko semestr wyżej.

Przez następne dwa tygodnie nasze praktyki wyglądały mniej więcej tak, że siedziałyśmy 2-3 godziny w aptece i wracałyśmy na mieszkania. W tym czasie przyjęłyśmy mnóstwo towaru, który trzeba było sprawdzić dokładnie, a mianowicie musiała się zgadzać liczba opakowań i data ważności. Bardzo często było tak, że kierownik zamawiał dużą ilość danego leku i trafiał do nas w kartonowym pudle. Musiałyśmy sprawdzić każde opakowanie. Raz zdarzyło się tak, że było 300 opakowań, a 40 jest z wcześniejszą datą. Moje oczy były wykończone po dwugodzinnym wpatrywaniu się w, wybitych na kartonikach, daty.


Bardzo często było też tak, że trafiały do nas szampony, odżywki, żele do skóry głowy. To był raj dla włosomaniaczki i... składomaniaczki? Od razu sprawdzałam co to za cuda, ale rzadko zdarzało się, aby trafiło się coś czego nie znam.

Oprócz sprawdzania faktur ze stanem faktycznym robiłyśmy także leki. W trakcie egzaminu na technika farmacji obowiązuje pełna sterylizacja - trzeba w odpowiedni sposób umyć dłonie, założyć rękawiczki, odważyć w dokładnością do trzech miejsc po przecinku dane substancje. Niestety rzeczywistość pokazuje inaczej, ale nie chciałabym tutaj pisać o tym więcej... Kilka linijek wyżej wspominałam też o receptach. Gdy przyszło parę recept, gdzie może jedna była drukowana, a reszta pisana, czasami komentowałam to tylko: what? Wiele razy się zastanawiałam co lekarz miał na myśli.

Niestety na zajęciach nawet nie zaczęliśmy robienia maści (a je przede wszystkim robiłyśmy w aptece), więc początkowo tylko się przyglądałam jak przygotować taką formę leku i jak obsługiwać maszynę do jego wyrobu. Ale uwierzcie mi, że kiedy w końcu nauczyłam się korzystać z unguatora żyję spokojniej w aptece.

A potem zaczęłyśmy siedzieć po 4 godziny, gdy przyszła z urlopu jedna z farmaceutek. Zostałyśmy wręcz postawione do pionu. W sumie nawet dla nas lepiej - więcej się nauczymy, będzie się wszystko zgadzać, a dzienniczek praktyk będzie fajnie uzupełniony.

Generalnie w czasie praktyk dowiedziałam się, że musimy być trochę wykorzystane i gdyby nie to, że jest zimno na zewnątrz to byśmy nawet i musiały okna umyć. Generalnie sprzątaczki.

O tyle dobrze, że nie stałyśmy przy kasie (nie mamy ani doświadczenia, ani kursu, a plan praktyk tego wymaga :o) i nie obsługiwałyśmy klientów. O ile większość, z tego co słyszałam, była na prawdę w porządku, tak zdarzali się ludzie, którzy wykłócali się o najdrobniejszą rzecz albo kłócili się dobre 15 minut i patrzyłam zza zaplecza na nich z przerażeniem.

Czy nadal chcę być farmaceutką? Chcę. Jeśli uzyskam ten tytuł będę nieziemsko szczęśliwa, a jeśli dostanę do tego pracę w aptece to moją radość będziecie słyszeli po drugiej stronie globu :)

Ostatni raz farbowałam włosy (i to całość) na początku listopada. Od tamtej pory włosy zdążyły urosnąć na tyle, że chłodne brązowe odrosty zaczęły mnie irytować. Ścięłam także rozjaśnione, przerzedzone końce, których mi było na prawdę trochę żal. Dzisiaj zostały zabarwione tylko odrosty, być może w maju pofarbuję znowu całość. Za jakiś czas chciałabym kupić także rozjaśniacz w sprayu i przetestować go odświeżając ombre :)

Odrosty pofarbowałam henną Mehandi z odrobiną odżywki Isany do włosów blond. Trzymałam około trzech godzin. Na długość poszła maska drożdżowa od babuszki - moim włosom nawet podpasowała, ale nie jest moim totalnym must have, a moja mama jest przeciwnego zdania - musi ją mieć!


Wygląda na to, że prawie wszystkie włosy chwyciły kolor - nie wiem czemu ale te przy twarzy po bokach prawie nigdy nie chytają, mimo tego, że na nich henna zawsze jest. Są niezwykle oporne :)